Turp yumruları yenilen tek yıllık ve iki yıllık kültür çeşitlerine sahip olan bir bitkidir. Hemen hemen ülkemizin her bölgesinde yetiştirilen ve adaptasyonu yüksek olan bir bitkidir. Bir yıl boyunca tüm aylarda yetiştiriciliği yapılabilmektedir.
Kazık köklü bir sebzedir. Kökler toprak yapısına göre değişmekle birlikte toprağın 10 ila 50 cm derinliğine kadar ilerleyebilirler. Bazı turp çeşitlerinde ise kazık kökün yerini saçak kökler almıştır. Bu durum ürünün pazarlanabilirliği açısından istenmeyen bir durumdur. Genç yapraklar iç kısımda, yaşlı yapraklar ise dış kısımda yer alırlar. Bitkinin yaprakları tüylü ve kabarcıklı bir yapıya sahiptir.
Toprak isteği bakımından oldukça seçici bir bitkidir. Yetiştiricilik için en uygun toprak hafif bünyeli topraklardır. Bitki, kökü yenilen bir sebze olduğu için ağır bünyeli topraklar,yumruların geç olgunlaşmasına ve çatlamasına neden olabilmektedir. Bu durum elde edilen ürün kalitesini olumsuz etkilemektedir. Fındık turp çeşidi tınlı-kumlu toprakları sever. Kestane ve bayır turp çeşitleri ise tınlı-killi topraklardan hoşlanmaktadır.
Serin iklim sebzesi olan bitki yüksek sıcaklık ve kuraklıktan hoşlanmaz. Turp yetiştiriciliğinde iklim şartlarının önemli ölçüde etkisi vardır. Tohumların optimum çimlenme sıcaklığı 12-15 derecedir. Çiçeklenme sonrası dönemde bitki 14-15 derece sıcaklık istemektedir. Sıcaklığın fazla olması vegetatif büyümenin hızlı olmasına neden olmaktadır. Yaprak sayısının fazla olması yumruların gelişimi için olumsuz bir durumdur. Yaprak sayısı fazla olduğunda turplar küçük kalır. Sıcaklığın fazla olması ise yumruların içinin koflaşmasına neden olur. Odunlaşan ve acılan turpların pazar kalitesi düşer.
Bitki masuralar üzerine veya düz tarlaya ekilir. Tohum ekiminde en uygun olan yöntem sıraya ekim yöntemidir. Sıra arası mesafe fındık turplarında 25 cm, kestane ve bayır turplarında 30-40 cm’dir. Tohum ekimi elle serpme olarak veya mibzerle yapılabilir. Daha sonra fındık turplarında 4-6 cm, kestane ve bayır turplarında ise çeşidin özelliğine göre değişmekle birlikte 10-20 cm aralık bırakılacak şekilde seyreltme yapılır. Ekim derinliği ve sıklığı yumru şeklini önemli ölçüde etkilemektedir. Derin ve sık ekimlerde yumrular uzunlamasına büyümekte ve yumrular çeşit özelliğini gösterememektedir. Bu nedenle sıra aralıkları iyi belirlenmelidir. Ekimi yapılan tohumların üzeri 2 cm kadar harç ile kapatılır. Toprak hafifçe sıkıştırılır ve bolca sulama yapılır. Tohum ekimi hasadın yapılmak istendiği tarihe göre belirlenir. Fındık turplarında Ağustostan Mayıs’a kadar, kestane turplarında Mart ayından Mayıs ayına kadar, bayır turplarında ise Temmuz ayında Ağustos ayına kadar ekim yapılabilir.
Turp yetiştiriciliğinde toprağa dönüm başına ortalama 2-3 ton yanmış ahır gübresi atılmalıdır. Toprak analizine bağlı olarak değişmekle birlikte kimyasal gübreleme olarak dönüm başına 50 kg amonyum sülfat, 35 kg süper fosfat ve 25 kg potasyum sülfat verilebilir.
Fındık turplarının yetiştirme dönemleri kısadır. Bu gibi çeşitlerde gübrenin tamamı ekim öncesi toprağın yaklaşık olarak 10-15 cm kadar derinine verilmelidir. Kestane ve bayır turplarında ise azotlu gübrenin yarısı ekim öncesi toprağın yaklaşık 10-15 cm derinliğine, diğer yarısı ise yumru oluşumu başladıktan sonra bitkiye verilmelidir.
Turp yetiştiriciliğinde yumru kalitesi bakımından sulama büyük önem taşımaktadır. Yetiştirme dönemleri dikkate alınarak düzenli sulama yapılmalıdır. Kestane ve bayır turp çeşitlerinin yetiştiriciliğinde yabancı otları temizlemek ve toprağı kabartmak için birkaç defa çapa yapmak gerekir. Aşırı düşük sıcaklıklarda donma olayı görülebilmektedir.
Fındık turp çeşidinde ekimden yaklaşık 3-4 hafta sonra hasat yapılabilir. Bu süreç kestane ve bayır turplarında ise 3 aydır. Turplar yeterli büyüklüğe ulaştıktan sonra daha fazla beklenmeden hasat yapılmalıdır. Aksi halde yumruların içi koflaşarak selülozlaşır. Bu durum pazar kalitesi açısından istenmeyen bir durumdur.